Αθήνα η γλυκούλα!

Αν με ρωτούσε κάποιος 2 χρόνια πριν τι μου αρέσει στην Αθήνα θα απαντούσα :''ΔΕΝ μου αρέσει η Αθήνα''.Τι βλακείες!Η Αθήνα είναι σούπερ!Πήρα τον χρόνο μου για να συμφιλιωθώ μαζί τις αλλά νομίζω πως την αγαπώ και λίγο πια!Παραδέχομαι πως η απέχθεια που είχα γι αυτή τη πόλη τόσα χρόνια,πήγαζε απ΄την υπερβολική λατρεία μου για την Θεσσαλονίκη και την Β. Ελλάδα  γενικότερα (δεν θα κάνω την βαρετή σύγκριση των δύο πόλεων!).Αρνούμουν να δεχτώ πως και η Αθήνα είναι ωραία και εδώ κάνεις όμορφες βόλτες και εδώ περνάς καλά.Δεν άντεχα τη τόση φασαρία,τους ανθρώπους που τρέχουν να πάνε στη δουλειά τους,την Ομόνοια που όταν σχολούσα  απ' το φροντιστήριο το βράδυ έβλεπα ανθρώπους να λιώνουν στα πεζοδρόμια,τα μεγάλα άσχημα κτίρια στη Κηφισίας,το ΚΑΛΗΜΕΡΑ που με δυσκολία λένε κάποιοι άνθρωποι,το ότι δεν γνωρίζω ποιος μένει στον από κάτω όροφο,την ανεμελιά που σου προσφέρει η επαρχία.Βαρέθηκα όμως να επιμένω σε κάτι που δεν με οδηγούσε πουθενά.Άφησα πίσω την εμμονή μου και ξεκίνησα με τους φίλους μου να περπατάμε,να χορεύουμε,να διασκεδάζουμε,να μεθάμε,να γελάμε,να αγαπάμε (σ)την Αθήνα!Ερωτεύτηκα το κέντρο της που παλαιότερα έβλεπα μόνο τα αρνητικά του.Από την γραφική Πλάκα μέχρι το φασαριόζικο Γκάζι κι απ' το mainstream Μοναστηράκι στο εναλλακτικό Μεταξουργείο.Τα ζωηρά μπαράκια στο κέντρο της πόλης που πάντα είναι ασφυκτικά γεμάτα από τυπάκια όλων των λογιών μποέμ,cool,ψαγμένοι,hipsters,σοφιστικέ.Η πλατεία Μοναστηρακίου με τους καλλιτέχνες που προβάλλουν την τέχνη που έχει ξεχυθεί στους δρόμους.Η Πλάκα,τα Αναφιώτικα που σε ταξιδεύουν κάπου ανάμεσα στα στενά σοκάκια της Σαντορίνης και τα πέτρινα καλντερίμια της Βυτίνας.Ο Κεραμεικός με τις ατελείωτες επιλογές του,τα μπαρκλαμπάκια για αυτούς του γλεντιού και τα κρυμμένα μαγαζάκια για τους πιο εναλλακτικούς.

 Τα ρετρό Εξάρχεια με τα παλιά βιβλιοπωλεία και τους ανθρώπους που έχουν πάντα να σου πουν ιστορίες που έχουν συμβεί σ' αυτή τη γειτονιά.Και το ξημέρωμα που σε βρίσκει στα ''βραχάκια'' στην Ακρόπολη,μια εμπειρία γεμάτη χρώματα.Αυτό το κέντρο δεν το αλλάζω με τίποτα!Κι ανακαλύπτουμε και την υπόλοιπη Αθήνα Καρέας,Βουλιαγμένη,Ηλιούπολη,Πετράλωνα,Περιστέρι,Χαλάνδρι και δεν τελειώνουν ποτέ οι περιοχές της Αθήνας.Ποτέ!Πάντα σου δίνει κάτι καινούριο.Μέχρι και σήμερα βρίσκομαι σε γειτονιές που δεν έχω επισκεφθεί ποτέ και όλες έχουν τα δικά τους κρυφά μυστικά που στα ψιθυρίζουν για να τις αγαπήσεις.

Εκπλήσσομαι απ' τους  ανθρώπους που βλέπω καθημερινά  που είναι τόσο ξεχωριστοί,τόσο διαφορετικοί πόσο με εντυπωσιάζουν!Στυλ που δεν θα μπορούσα να υιοθετήσω ποτέ αλλά τους θαυμάζω αυτούς που τολμάνε!Είναι ξεχωριστοί και το φωνάζουν!Και τα θέατρα και το μετρό και τα φαγάδικα και τα σινεμά και τα πάρκα και και και..Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την Αθήνα.Ποια εγώ!Που κάποτε απαντούσα πως θέλω να φύγω όσο πιο σύντομα γίνεται από δω να μη χάνω άλλο τον χρόνο μου σ' αυτή τη πόλη που σαπίζει.Πόσο χαίρομαι που έκατσα τελικά και την γνώρισα και την μαθαίνω ακόμα!Μέσα στην ασχήμια της είναι μια όμορφη πόλη!Ε!Και τι να κάνουμε κι αν έχει γρήγορους ρυθμούς!Εγώ δεν βιάζομαι και την καλημέρα μου την λέω φωναχτά!

Καλώς ήρθες Δεκέμβρη!

Δεκέμβρης σημαίνει Χριστούγεννα,πολύχρωμα φωτάκια παντού,γλυκά,ζεστά σπίτια,φαγητά,στιγμές με την οικογένεια, Αγιος Βασίλης,βόλτες στα μαγαζιά,δώρα.Τίποτα απ' αυτά δεν μου θυμίζει Χριστούγεννα πια.Ξέρω πως δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος που τα Χριστούγεννα του φέρνουν θλίψη.Ίσως όλη αυτή η υπερβολή των γιορτών μου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της μελαγχολίας.Λησμονώ τα χρόνια που πήγαινα σχολείο και πριν κλείσουμε για τις γιορτές πήγαινα με τη μαμά μου στο βιβλιοπωλείο όλο χάρη να πάρω χαρτόνια πράσινα,κόκκινα χρυσά και γκλιτερ όλων των ειδών για να φτιάξουμε στην τάξη δέντρα,'Αγιους Βασίλιδες και αστεράκια.Συναγωνιζόμασταν για το ποιος θα κάνει τα καλύτερα αστέρια,τα πιο ίσια.Τι ωραία που ήταν τότε!Περιμέναμε τα δώρα μας όλο αγωνία.Περιμέναμε την επιβεβαίωση πως ήμασταν καλά παιδιά όλο τον χρόνο.Υπήρχε μαγεία.Τώρα;Που πήγε η παραδομένη  παιδική μας σκέψη στην μαγεία των Χριστουγέννων;Φαντάζουν απλές μέρες που κάποιος τις άγγιξε και τους έδωσε περισσότερο φως,γλυκά πάνω στο τραπέζι και περισσότερες στιγμές με την οικογένεια.Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι έτσι, όμως είναι αυτά που συμβαίνουν που δεν μ' αφήνουν να χαρώ.Δεν με ενδιαφέρουν οι γιορτές,δεν με ενδιαφέρουν τα δώρα θέλω μόνο να βλέπω ανθρώπους να χαμογελάνε από ευτυχία,αληθινή ευτυχία όχι την ψεύτικη,την φτιαχτή.Θέλω να βλέπω τους ανθρώπους στο μετρό όταν μπαίνω να χαμογελούν κι ας μην χαμογελούν κανονικά η ευτυχία και η χαρά βγαίνει από μέσα μας και ζωγραφίζεται με μικρές γραμμούλες στο πρόσωπό μας.Αρνούμαι να δεχτώ πως μας έκλεψαν την χαρά μας.Ας βρούμε τον τρόπο να κερδίσουμε πίσω την ευτυχία και την χαρά μας,να τις βάλουμε στο σπίτι μας και να αφήσουμε αυτές τις δυο μικρές κυρίες να κάνουν τα μαγικά τους!Αυτό για μένα είναι το νόημα των Χριστουγέννων και της ζωής ολόκληρης!

Χθες η φίλη μου,μου είπε πως όσοι άνθρωποι δεν αγαπούν τα Χριστούγεννα είναι κακοί άνθρωποι.Την ρώτησα αν εγώ είμαι κακιά και μου είπε όχι.Απλά στις οικογενειακές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων κάθομαι στο τραπέζι των μεγάλων.Φέτος τα Χριστούγεννα θα αλλάξω τραπέζι...!

Πρώτη μέρα.Πρώτη φορά.Το ήθελα πολύ καιρό,το σκεφτόμουν συχνά αλλά ποτέ δεν έλεγα να ξεκινήσω.Τώρα όμως κάτι με οδήγησε εδώ.Δεν ξέρω τι ,πως και γιατί μάλλον η συνεχής αναζήτηση για συνταξιδιώτες με έφτασε εδώ.Θέλω να βρω ανθρώπους που θέλουν κ αυτοί να ανακαλύψουν τις πολύχρωμες μέρες,τις χαμογελαστές,τις ξέγνοιαστες.Υπάρχουν.Είναι εκεί.Αρκεί να πιστέψεις στο ταξίδι!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!